Gedachten/gedichten bij 'Het geheim van de Hoogste'


Op Dag 56  toonde ik dit Dagboekje, een cadeautje.
Vandaag, 1 januari, ben ik er in begonnen en als vanzelf komt dan ook het verlangen om met het gelezene iets te doen; omzetten van mijn gedachten en gevoelens in woorden.
Ik zal er vast niet iedere dag de tijd, of de mogelijkheid voor hebben, of de woorden, maar hier wil ik graag wat bovenkomt verzamelen.


1 Januari
Naar: Psalm 1:2

... maar die vreugde vindt in de wet ...

Vreugde vinden in Zijn wet,
is vreugde vinden in Zijn woorden,
is Hem de plaats geven die Hem toekomt.
De hoogste plaats.
De eerste plaats.
In je leven, in je denken,
in alles wat je doet.

Vreugde om verbondenheid.

Jezus ...


2 Januari
Naar: Psalm 1:3

Want hij zal zijn als een boom, geplant aan waterbeken, 
die zijn vrucht geeft op zijn tijd, 
waarvan het blad niet afvalt;
al wat hij doet, zal gelukken.

Zijn(worden) als een boom aan het water.
Wortels reikend tot in de bron,
die voorziet in alles wat nodig is,
om op het juiste moment vrucht te dragen.

Verbonden zijn met
de Bron van Levend water.

Jezus ...


5 januari
Het vers uit Psalm 3 waar het vandaag om ging en het stukje uit het dagboekje, gaven mij de woorden voor een nieuwe 'Bemoediging voor de Nacht'.
>> 'Rustig slapen'


9 Januari
Naar: Psalm 5:4

... 's morgens leg ik mijn gebed voor U neer 
en zie ik naar U uit.

Heer, als U er niet zou zijn
aan het begin van mijn dag,
wie zou dan naast mij gaan?
Op wie zou ik dan kunnen leunen,
op wie zou ik terug kunnen vallen,
of nog meer, wie zal mij dragen?
Naar wie zou ik op kunnen zien;
bij wie zou ik terecht kunnen
met alles wat mij bezighoudt,
of met al mijn vragen?

Wie, wie zou mij leiden?
Wie, wie zou met en voor mij strijden?


21 Januari
Naar: Psalm 10:14

U ziet het wel, want U aanschouwt de moeite en het verdriet,
opdat men het in Uw hand geeft.

De hemel kan gesloten lijken,
en God daardoor onbewogen.
Maar niets van dit alles  is waar,
want Hij is een God die alles ziet
en vol is van mededogen.

Hij aanschouwt onze moeite en  ons verdriet,
Hij weet wat er in ons omgaat, in ons leeft;
en Zijn handen zijn naar ons uitgestoken
opdat een ieder loslaat en het in Zijn hand geeft.

Geen gewone handen, maar doorboorde handen;
handen, die kennen elke moeite, pijn en verdriet.
Handen van een God, die Zich voor ons liet doden.
Kunnen we nog twijfelen, ons afvragen,
of God ons wel ziet?


26 Januari
Naar: Psalm 13:2-3

Hoelang nog, HEERE? Zult U mij voor altijd vergeten?
Hoelang zult U Uw aangezicht nog voor mij verbergen?
Hoelang zal ik nog plannen maken in mijn ziel,
verdriet hebben in mijn hart, dag na dag?
Hoelang zal mijn vijand zich nog boven mij verheffen?


Hoelang nog, Heer, hoe lang nog … ?

Ach, Heer, wat ben ik blij met deze vragen,
die David hier neerlegt aan de voet van Uw troon.
Het maakt dat ook ik durf te komen en durf te spreken,
al is het soms slechts op een fluistertoon.

O, dank U wel, dat we mogen komen zoals we zijn
met al onze vragen, al onze noden,
al ons verdriet en al onze pijn.

Dank U, voor de ruimte die
dit weten schept in mijn hart,
en daarmee reeds verlichting brengt
in al mijn nood en smart.


27 Januari
Naar: Psalm 13:6a

Ik echter vertrouw op Uw goedertierenheid ….

In al onze moeiten en zorgen,
pijn en verdriet,
hebben we een keuze:
Hoe ga ik er mee om?

O nee, het is vaak niet eenvoudig
om tegen alle gedachten
en gevoelens in te gaan;
toch klinkt altijd en in alles
Zijn stem: ‘Mijn kind, kom!’

Kom, en vertrouw op Mij!
Kom, en zing, al is het
met een gebroken stem.

Kom, en vertrouw!
Vertrouw op Mijn
onvoorwaardelijke liefde
voor jou!

Laat zo, - al is het een gebroken-
je halleluja toch klinken, want
wie lof offert, eert immers Hem!


17 Februari
(Een beetje druk geweest...)

Psalm 19:15, de tekst voor vandaag, is een heel belangrijke tekst voor mij.
Hij staat dan ook onderaan de zijkant van mijn Blogs.












Het geldt voor mij immers ook voor de woorden die ik schrijf.
Zo heb ik aan de hand van deze tekst, in combinatie met Jakobus 3:10 en Psalm 141:3 eens een gedichtje geschreven; wat weer voortkwam uit mijn schrijven bij de kalender van Beth Moore
over 'Anderen oordelen'. 
Het voelt goed om hier dit gedichtje ook te plaatsen.

De woorden van mijn mond ...

Heer, laat de woorden
van mijn mond
en de overleggingen
van mijn hart
zijn tot eer en glorie
van Uw grote Naam.
Laat ze zijn
als een reukwerk,
geurig en voor U
aangenaam.

Zet een wacht, Heer,
voor mijn mond
en behoed de deur
van mijn lippen.
Opdat zegen
en vervloeking
niet uit
dezelfde mond
zullen ontglippen.

- Amen -



Geen opmerkingen:

Een reactie posten