Dag 242 - Kiekeboe ...

Voorzichtig gluren een paar paarse bloemetjes over de schutting ...

Dag 241 - Diep rood ...

De laatste jaren hadden onze Treurbeukjes regelmatig last van luizen.

Dat was heel jammer, want daardoor waren ze minder mooi.

Maar dit jaar hebben ze daar nog geen last van gehad 

en ze staan er dan ook prachtig bij.

Op verschillende plekken pieken takken met prachtige rode bladeren eruit.

Een genot voor het oog, vooral als de zon er op staat,

dan zijn ze echt diep, diep rood.

Zo mooi!

Dank U, Heer, 

voor de schoonheid van Uw schepping.

Dag 240 - 'Pispotje' ...

Altijd als ik deze bloem(en) ergens zie,

kom de naam 'Pispotje' in mijn hoofd.

Vraag me niet waar ik de naam vandaan heb

want dat weet ik echt niet; 

ik weet alleen dat wij hem vroeger 

(toen ik nog klein was)
 gewoon zo noemden

en dat je ze ook heel veel zag,

meer dan nu ...

Dag 239 - Koolwitje ...

Misschien is dit wel het meest gewone en voorkomende vlindertje in Nederland,

maar het doet niets af aan haar schoonheid en aan de les in hoe zij een vlinder wordt.

>> De les van de vlinder

Dag 238 - Family-BBQ

22.20 uur: het begint nu aardig te schemeren 

en ik heb eindelijk tijd om nog even mijn foto plaatsen voor deze dag.

De lege stoel en de lege BBQ zijn de stille getuigen 

van onze family-BBQ.

Eén keer per jaar (dit jaar een beetje vroeger) komen met het hele gezin bij elkaar

om gezellig met elkaar te BBQ-en.

Dit jaar met maar liefst  drie kleindochters erbij.

Nee, zij eten dan wel niet mee, maar ze horen er helemaal bij.

Zelfs de jongste van 4 maanden vond dat, 

en heeft daarom niet geslapen vanaf vanmiddag 15.00 uur.

Om 21.00 uur bracht mijn man ze naar huis, en nog had ze niet geslapen.

Ja, ook onze jongste telg zorgde ervoor dat ze er helemaal bij was,

net als haar twee nichtjes erbij waren.

We hadden alles binnen klaargezet en de BBQ onder het afdak just in case.
We hebben een klein buitje gehad, maar voor de rest droog 

en een zeer aangename temperatuur.

Ik kijk terug op een heerlijk dag met al onze kinderen en kleinkinderen.

Wat kostbaar, wat waardevol.

Zo dankbaar.

Dag 237 - De haan ...

Een paar dagen geleden (Dag 234) vertelde ik over de 'kranten/tijdschriftenhond',
nu zet ik even deze glazen haan in het zonnetje.

Dit is echt het allereerste cadeautje dat onze jongens zelf uitzochten

en kochten voor mij.

Ik heb hem dus al heel wat jaartjes.

Onlangs zag onze oudste hem staan en hij zei vol verbazing:

'Heb je dat ding nu nog?'

Euh, ja ...,

ik heb hem nog steeds.'

Hun eerste eigen gekochte geschenk, '

hoe kan ik dat nu wegdoen ?

Misschien als we straks een keer gaan verhuizen ...

Dag 236 - Een koud glas water ...

Een foto die ik eigenlijk over twee dagen zou kunnen verdelen,

want er is niets zo lekker als met deze warme dagen 

dan een glas heerlijk koud water,

maar tegelijk is het ook zo bijzonder 

dat we er slechts de kraan voor open hoeven te draaien

om dit te kunnen pakken.

Dag 235 - Samen Jaylinn uitlaten ...

Vandaag was onze oudste kleindochter weer even een dagje bij ons

en dat betekent ook samen Jaylinn uitlaten 

en naar het 'bos'  en schaapjes kijken.

(De schaapjes hadden we al van dichtbij gezien,

maar vanuit het paadje in het 'bos' wil ze ze toch ook 

altijd nog even bekijken, want soms zijn ze hier naar toe gelopen.

Maar vandaag niet, het is te warm voor een extra loopje.

Dit, samen Jaylinn uitlaten, is iets dat we eigenlijk altijd samen doen als zij er is.

Toen ze klein was met de buggy, maar nu ze zo groot is samen lopend.

En dat kan, want ze luistert onvoorstelbaar goed naar haar oma.

I'm blessed!

(en niet alleen met haar)

Dag 234 - Mijn kranten -'tijdschriften'- houder ...

Hij staat er al heel wat jaartjes, dit hondje,

en meestal met een tijdschrift in zijn bek en geen  krantje.

Ik heb hem ooit gekregen van onze jongens toen ze nog klein(jong) waren.

Door henzelf uitgezocht en gekocht!
Ik weet niet meer of nu voor Moederdag was of voor mijn verjaardag,

maar ach, dat doet er ook niet toe.

Ik kreeg hem van een paar hele lieve kleine knullen,

'mijn' jongens.

Dag 233 - Rode tor ...

Opnieuw op mijn hurken en helaas kon ik mijn arm  niet langer maken,

waardoor de foto's niet echt helemaal scherp zijn,

maar dat doet allemaal niets af aan deze bijzondere rode tor (of de nerven van het blad).

Soms kan ik er maar niet bij dat ik nu zoveel meer zie dan ooit te voren,

want ook kan ik me niet herinneren ooit zo'n grote rode tor gezien te hebben.

Wat is dit toch bijzonder om te mogen en kunnen doen.

Wat een rijkdom in meerdere opzichten.

Dag 232 - Regen, regen, en nog eens regen; en toch ...

Vandaag heeft het denk ik bijna de hele dag wel geregend.
Ik geloof tenminste niet dat ik het een moment droog heb gezien

op vanmorgen even na dan.

En toch ... toch kan ik ook zo genieten van zo'n dag.

Oké, ik hoefde er niet echt uit, alleen even voor een boodschapje

en daarvoor kon ik de auto nemen,

maar voor de rest heb ik (kon ik) er voor gekozen om gewoon

simpelweg te genieten van de mooie dingen die regen met zich mee brengt

tussen het doen van mijn huishouden door.

Glanzende straten.

Stiller dan anders.

Geruis van regen die gestadig valt.

Zacht getik van  regendruppels op een ruit.

Heldere kleuren omdat stof verdwenen is.

Dag 231 - Kostbare herinnering ...

Vanmorgen sprak de spreker in onze dienst naar aanleiding van Lucas 10:25-37,

oftewel over de Barmhartige Samaritaan.

Als kind was dit één van mijn favoriete Bijbelverhalen 

uit het Kleutervertelboek van Anne de Vries.
En als we vanmorgen dit verhaal (nu uit een gewone Bijbel) lezen,

hoor ik in mijn gedachten opnieuw de woorden 

die vroeger zo diep tot mijn hart spraken:

'Stap stap, stap, ...

Hoor, daar komt iemand aan!

...

Stap, stap, stap ...

Daar kwam wéér iemand aan!

...'

En met deze woorden de herinnering van pijn en verdriet,

omdat nog de priester, nog de leviet,

toch beiden dienstknechten van God,

deze arme man niet wilde helpen.

Maar ook de herinnering aan de verwondering en de blijdschap

over de Samaritaan die langskwam en wel hielp;

en het verlangen net zo te mogen worden als die Samaritaan.

Ik heb dezelfde 'Bijbel' nog kunnen kopen toen onze oudste geboren werd,

en nog wat later heb ik hem ook voor mezelf nogmaals gekocht (leve 2e hands)

en staat dit (voor mij) kostbare Vertelboek in mijn Boekenkast.

Deze herinnering leeft voort in mijn hart.

Hij is in mijn ziel verankerd;

onlosmakend verbonden met mijn leven.

En af en toe komt de herinnering weer boven en tot leven, zoals nu. 

'Toen knielde de Samaritaan bij die man neer en waste het bloed weg en deed een lap om zijn hoofd.

En toen tilde hij hem heel voorzichtig op en zette hem op zijn ezel en zelf liep hij er naast, 

om er op te passen, dat hij niet vallen zou!...

Hij dacht er niet meer aan, dat die man zijn vijand was.

Dat kon hem niet schelen. 

Hij had zijn vijand lief.

Hij had zo'n medelijden met hem...

Hij was een barmhartige Samaritaan!...'

...

Dag 230 - 'Mijn' favoriete luchtje ...

En als ik het dan twee dagen geleden had over mijn dankbaarheid wat betreft heerlijke geuren,

dan ben ik ook heel dankbaar voor dit heerlijk luchtje, mijn favoriet.

Een extra cadeautje is de vormgeving van dit luchtje,

want ook geniet ik van, en ben ik dankbaar voor, dit prachtige flesje.

Twee in één :)

Dag 229 - Nachtje logeren ...

Gistermorgen ben ik -na mijn fotootje op mijn Blog gezet te hebben- in mijn autootje gestapt

en afgereisd naar een lieve vriendin die ik via mij allereerste Blog heb leren kennen.

Al zeven jaar kennen we elkaar nu en delen inmiddels samen lief en leed.

Was het eerst over en weer schrijven, later zochten we elkaar in ieder geval één keer

per jaar op, samen met onze mannen (ze woont namelijk niet naast de deur).

Gister ben ik echter voor het eerst alleen naar haar afgereisd om nu eens een nachtje 

bij haar te logeren en zo eens wat meer tijd te hebben voor en met elkaar.

En, o, wat heeft ze (hebben ze) me verwend!

Het kaartje met geurzakje lag op het bed op mij te wachten 

en een lekkere fles rode wijn kreeg ik mee naar huis.

Het handje met de parel is een ander verhaal.

Gistermiddag kwam René, de zoon van mijn vriendin, even langs.

Heel even maar, want hij had iets voor ons allebei.

Een kleinigheid.
Als we allebei ons cadeautje openen, 

komt dit kleine handje met de parel tevoorschijn.

Hoe bijzonder dat hij dit zomaar kwam brengen, kwam geven!
Dan komen er nog een paar woorden achteraan die mij een brok in de keel gaf:

'Dat (een parel) ben jij ook voor mijn moeder.'

Ik moest echt even heel erg slikken, zo lief, zo bijzonder dat hij dit zegt!

Nu ben ik weer thuis 

en heb het handje een mooi plaatsje op mijn bureau gegeven.

Dank je wel, lieve René!

Dank U wel, Heer,

dat U mensen op elkaars pad brengt;

dank U wel, 

voor deze lieve vriendin!

Dag 228 - Hmm, ruikt zo lekker ...

Wat ben ik God ook dankbaar voor heerlijke geuren.

Ook voor de geur van zoiets gewoons als een handzeep.

Deze ruikt zo lekker; 

daar geniet ik iedere keer van als ik mijn handen was.

Dag 227 - Fluitekruid met ...

Aan de foto te zien, zat er een vieze veeg op het lensje,

maar goed, dat mag de pret niet drukken,

want het blijft een prachtige bloem met verrassingen.

De twee rupsen had ik wel gezien,

en vond het prachtig dat ik zo niet alleen deze mooie bloem op de foto kon zetten,

maar ook de twee prachtige rupsen.

Als ik echter het stukje met de rupsen eruit wil lichten,

zie ik tot mijn verbazing ook nog een paar vliegen zitten,

die ik niet had gezien.

Dag 226 - Voor het eerst ...!

Op Dag 136 plaatste ik een foto van een hoekje in onze tuin 

met een stenen kruik met een vetplantje erin.    

Deze kruik staat er al een aardig tijdje, 

maar het vetplantje erin heeft nog nooit gebloeid.

En als ik vandaag terugkom van onze Jaylinn uitlaten 

en gewoon even naar het hoekje loop om te kijken,

worden mijn ogen groot van verbazing en blijdschap:

het vetplantje heeft prachtig roze bloemen!

Hoe wonderbaar mooi ...

Dag 225 - Vanmorgen even naar de garage ...

Vanmorgen moesten we even met de auto voor een kleinigheid bij de garage zijn

en even wachten tot de monteur ons kon  helpen.

Dat was dit maal helemaal niet erg, want precies toen kwam de zon door

en er stonden twee bloembakken met prachtige bloemen.

Wat een genot om naar te kijken,

vooral omdat mijn favoriete kleur (roze) overheerste.

Dag 224 - En nog meer moois ...

Geen idee welke boom dit is,

(mijn planten en bomenkennis is niet bepaald groot)

maar mooi is het zeker!
Al een paar dagen loop ik er steeds naar te kijken,

maar het hing (voor mij) te hoog om er een goede foto van te kunnen maken.

Nu hing er één tak laag genoeg.

Dank U, Heer, voor zoveel moois!

Dag 223 - Bomenrij ...

Gewoon omdat het zo'n mooi plaatje is bij elkaar,

de rij bomen en het houten hekwerk.

Even stilstaan en genieten 

met een dankbaar hart,

terwijl de wind met je haren speelt ...

Dag 222 - Moederdagplantjes ...

Ik geniet van deze plantjes,

zowel van de mooie frisse kleuren

als van de herinnering aan 

het enorm mooie en lieve kaartje dat er bij zat.

So thankful ...

Dag 221 - Blad in wording ... +

Met het uitlaten van ons hondje 

viel mijn oog ineens op dit blad in wording.

Is het niet fantastisch zoals dit blad zich langzaam openvouwt!

Pas met het kleiner maken van de foto ontdekte ik de mier (dacht ik zo te zien)

op het reeds geopende blad.
Ik had hem ook niet kunnen zien, want ik moest het blad waar de mier opzat

iets naar beneden duwen met mijn telefoon om de foto te kunnen.

Verrassing dus met het plaatsen van de foto :)
Vandaar blad in wording +

Dag 220 - Nog meer moois ...

Wat is er toch ontzettend veel moois te zien op zelfs maar een klein stukje.

Voor het één moet je klein worden en dus bukken,

voor het ander moet je 'groot' zijn oftewel, naar boven kijken.

Deze boom/struik zit bomvol van deze trossen.

Prachtig gewoon!

Wat zou het geweldig zijn als mijn leven zoveel vrucht zou dragen ...

Dag 219 - Gewoon, omdat ik het zo mooi vind ...

... en God zag dat het goed was!

How beautiful.

Dag 218 - Dauwdruppels ...

Wat was het een prachtige ochtend vanmorgen.

De zon stond al vroeg aan de hemel, 

maar het was nog heerlijk koel.

Daar waar de zon nog niet was,

schitterden de dauwdruppels.

Hoe wonderbaar mooi!

Zoals de dauw de natuur bevochtigt,

haar drenkt en voedt,

laat zo Uw Geest

mijn hart voeden 

met geloof en vertrouwen. 

Zoals de dauw de natuur verfrist,

haar opricht en verkwikt,

laat zo Uw Geest

mij oprichten en verkwikken

door mijn hart te bedauwen.

Zoals de dauw de natuur voorziet,

en haar het leven schenkt,

laat zo Uw Geest 

in en door mij leven

en Uw liefde in mij ontvouwen.

Dag 217 - Gemaaid gras ...

Is het niet prachtig om te zien?

Zo staat het gras hoog, zo is het gemaaid

en zo ligt het in prachtige rijen klaar om verzameld te worden.

Ik vind het echt een prachtig gezicht.

Op de laatste foto is te zien dat ik niet de enige ben die ervan geniet,

al genieten en scharrelkip en de merels er wel op een andere manier van.

Dag 216 - Restant omheining ...

Een stukje restant van een omheining

en 'lofprijzende' grashalmen ...

Dag 215 - Kapoentje ...

Een 'heel' oud kapoentje, gezien de vele zwarte stippen op zijn ruggetje :)

Of het ook werkelijk zo is, dat is nog maar de vraag, ha, ha, 

maar dit werd vroeger altijd tegen ons gezegd.

En wij maar tellen ...

Ken jij dit beestje als 'kapoentje'?

Of alleen  ken jij hem alleen als lieveheersbeestje?

Ik ben opgegroeid met 'kapoentje', 

en toen ik voor het eerst de anderen benaming hoorde,

wist ik even totaal niet waar ze het over hadden.

Grappig, dat iedere streek soms, 

zijn eigen benamingen heeft.

Dag 214 - Familie Koolmees ...

Vanmorgen was ik al vroeg op daar onze kleindochter vandaag zou komen.

En omdat het toen nog lekker fris was, deed ik de buitendeur en de tuindeuren open,

zodat er wat koele lucht naar binnen kon.

Met dat ik onze Shaila (poes) vast wilde maken, 

zag ik ineens de familie Koolmees op onze schutting zitten.

Vader, moeder en hun drie kinderen.

Mijn man had ze al gezien, maar ik nog niet.

Toevallig zat mijn mobiel in de zak van mijn jurk en snel schoot ik een paar plaatjes.

Dan moet er toch in ieder geval één bruikbare bijzitten, dacht ik.

En ja hoor, één foto waar het hele gezinnetje opstaat.

Echt geweldig!

In lange tijd heb ik niet zoveel vogeltjes gezien,

laat staan een hele familie.

Zo gaaf!

Dag 213 - Tweekleurig ...

Je hebt een groene en een rode beukenhaag

en regelmatig zie je dat men ze ome n om plant.

Hier echter overheerste de groene dermate,

dat er slechts hier en daar een rood stukje zichtbaar was.

Mooi en bijzonder ...

Ps. 

De hele bos Pioenrozen (de kleur was in het echt veel helderder en feller)
Wat een prachtige bos was het geworden!
Zie: >> Dag 206

En de kippen scharrelen nog steeds tot bij de weg ...

Zo ontzettend leuk, ook het geluid dat ze maken als je dichter bij komt.

Echt geweldig!

Zie: >> Dag 170

             Dag 171